|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Yetişkinlikte Algılanan Anne Baba Tutumları ve Evlilik Uyumu Arasındaki İlişkiler
|
|
Ana Sayfa > Seçtiğiniz Site Kısmı > V. ULUSAL AİLE VE EVLİLİK TERAPİLERİ KONGRESİ > Sözel Bildiriler > |
|
|
|
Yetişkinlik dönemi, hayatın erken dönemlerinden bağımsız değildir. Gelişimciler (Freud, 1905; Erikson,1968) erken çocukluk yılları ve yetişkinlik dönemi yakın ilişkileri arasında sürekli ilişki kurmuşlardır. Bu bulgulara göre, algılanan anne baba tutumları evlilik uyumunun etkenlerinden biridir.
Bu çalışmanın temel amacı, yetişkinlikte algılanan anne baba tutumları ve evlilik uyumu arasındaki ilişkilerin ortaya konulmasıdır. Araştırmanın bir diğer amacı ise, evlilik uyumu ve demografi k değişkenler arasındaki ilişkiyi incelemektir.
Örneklem grubuna veri toplama amacı ile , “ Çift Uyum Ölçeği” ve “EMBU” ölçeği uygulanmıştır. Örneklem grubu 57 evli çiftten (57 kadın, 57 erkek, toplam 114 kişi) oluşmaktadır.
Araştırmanın sonuçlarına göre; anne ile duygusal yakınlığın evlilik uyumu ile pozitif ilişkisi saptanmıştır. Anne ile duygusal yakınlık evli çiftlerin uyum düzeyindeki toplam değişimin %26’sını açıklamaktadır. Aynı şeklide baba ile duygusal yakınlığın evlilik uyumu ile pozitif ilişkisi saptanmıştır. Baba ile duygusal yakınlık evli çiftlerin uyum düzeyindeki toplam değişimin %25’sını açıklamaktadır.
Araştırmanın diğer bir bulgusu da, evli çiftlerden kadın eşlerin anne ve babalarının aşırı korumasını erkeklere oranla daha fazla algıladığı yönündedir.
Demografik değişkenler ile evlilik uyumu arasındaki ilişkiler incelendiğinde; evlilik süresi ve evlenme biçiminin evlilik uyumunu yordadığı bulunmuştur. Evlilik süresi 8 – 10 yıl olan çiftlerin uyum düzeylerinin daha yüksek olduğu saptanmıştır. Benzer şekilde, tanışarak evlenen çiftlerin uyum düzeyinin daha yüksek olduğu sonucu elde edilmiştir. Bulgular literatür ve ilgili araştırmalar doğrultusunda yorumlanmış ve tartışılmıştır
|
|
|
|
|
|
|