Danışmanlık teorilerinin çoğunlukla batı kaynaklı ve bireyci izler taşıyor olmasının, kültürel bağlamı danışma uygulamalardan soyutladığı öngörülerek, toplululukçu kültürlerde geçerliliği sorgulanır olmuştur. Son dönem danışma uygulamalarında nesnel ve evrensel olanın yerine, yerel olanı vurgulayan postmodern söylem ve yaklaşımlara ilgi giderek artmıştır. Postmodern yaklaşımlar, kültürün ruh sağlığı hizmetlerindeki yeri ve önemine odaklanmıştır. Ancak bu bağlamda yapılan çalışmalar incelendiğinde, kuramsal nitelik taşıdıkları, farklı kültürlerle çalışan danışmanlara pratik öneriler sunmaktan çoğunlukla uzak kaldıkları izlenimi edinilmektedir. Türkiye’de de danışmanlık teorilerinin ağırlıklı olarak batı kaynaklı olduğu, yapılan uygulamalarda ülkenin kültürel bağlamının ve bu bağlamda danışanların kültürel özelliklerinin üzerinde sınırlı olarak durulduğu gözlenmektedir. Bu çalışmada bireycilik ve toplulukçuluk bağlamında Türkiye’ nin kültürel özelliklerinin ve kültüre özgü farklı danışan profi llerinin danışma sürecine yansımaları ile danışan-danışman ilişkisi tartışılmakta; danışmanların danışma sürecinde dikkate alabilecekleri kültürel özelliklere ilişkin öneriler sunulmaktadır. Bu çalışmanın sunduğu önerilerin yurtdışında bulunan Türklerle çalışan uzmanlar için de kültürel özelliklerin dikkate alınması bağlamında danışma sürecinde yararlı olabileceği düşünülmektedir.