Hiç’in Üretimi ve Tüketimi Bu metinde her biri metin olan çeşitli söylencelerden, kitaplardan, felsefi paradokslardan, şiirden, edebiyattan, belki şarkı sözlerinden, hatta gündelik hayatta kullanımda olan teknolojik ürünlerden kısaca bahsedilerek bir kelime ve ürün olan hiç’ in nasıl üretildiği, dolaşıma nasıl sokulduğu ve nasıl tüketildiği üzerine tartışılacaktır. Bir ön fikir olarak değişim, yıkım, altüst oluş dönemlerinde hiç’in üretiminin hızlandığı, dolaşıma sokulduğu ve böyle dönemlerde yetişen kuşaklarca deneyim ve genel olarak sanat eserleriyle bir diğer kuşağa devredildiği işlenecektir. Hiç bir şeydir ve koca bir boşluğu doldurur. Ağzımızda büyüyen bir harf sonrasında bir kelime gibi boşluğa yazılmıştır. Bir kez söylendikten sonra boşluk ya da hiç varlığa, varoluşa harekete işaret eder. Hiç bir özgürlük alanıdır, bütün ürünler-eserler hiçten çıkar. Batıda ve doğuda - tabi böyle soyut bir ayrılık varsa- farklı anlamlar yüklenmiş olsada hiç zamanda bir genleşme, süreklilik halidir o yüzden öldürmez. Eğer hiçten ölüm felsefeleri çıkarılıyorsa bu metinleri yazanlarca değil okuyan, tüketen şahıslarca yapılan bir yeni üretimdir. Peki, bir insan hayatından hiç diye bahsediyorsa ne yapmalıdır? Doğumdan, ölüme koca bir hiçimi yaşıyoruz? Ya da başka bir yerde söylendiği gibi ‘ yaşam iki boşluk arasında bir kıvılcım’ mıdır? Eserleri insanların hayatına benzer ya da tam tersi. Bir geçiş dönemi şairinden, derbederinden Türkçeye birebir çevrilse punk denebilecek birinden ve hayatından ‘bir yafta ya da klişe olarak hiç’ başlığında bahsedilecek.