Aile hekimliğinde hasta ile görüşmelerin, klinik yöntemde çok önemli bir yer almaktadır. Uygun bir görüşmenin tedavi edici olabileceği bildirilmektedir. Bu biçimde beceriler sahip olan hekimlere Balint, “the drug doctor” adını vermektedir. Birçok ülkede aile hekimliği mezuniyet sonrası eğitim programlarında kullanılan Balint çalışmalarının, hekimlere “zor” hastalarıyla baş etmeyi öğretmekte ve grup arkadaşlarından kendi davranışları hakkında bilgi edinmektedir. Bu süreçte psikoanalitik yöntemlerden yararlanılır ve 8-12 kişilik ve bir grup lideri tarafından yönetilen grupta, 1.5 saat süren seansta olgu tartışmaları yapılmaktadır.

Balint çalışmalarında, olgu sunumu yapan hekimlerin büründükleri rolleri temelde 5 tipe indirgemek mümkün olur: 1. Ya hep ya hiç yaklaşımı, 2. İnkar edip, hastaya mal etme yaklaşımı, 3. Transferans ve karşıtransferans, 4. Aşırı yardımseverlik ve 5. Omnipotans.

Hekimin yukarıdaki hastaya yararı olmayacak roller, hasta-hekim iletişimine zarar vermektedir. Bu rollere müdahale edilmediği taktirde, triangülasyonun sosyal dinamiği gelişir. Bu triangülasyonda tedavi edilmeye planlanan sorunun, tedavi yaklaşımının bir parçası olmasına neden olur. Hasta en iyi olasılıkla bu koşullar altında, hekimin tedavi çabalarına müdahil olmadan seyirci kalır yada daha kötüsü tedaviye engel bir obje olarak görülmeye başlar. Bu bağlamda, özellikle hasta hekim görüşmesinin önemli bir enstrümanın olduğu aile hekimliğinin eğitiminde, Balint çalışmalarının uygun olmayan ve başarısızlıkla sonuçlanabilecek hekim rollerinin giderilmesinde önemli bir araç olabileceği kanaati bulunmaktadır. Ülkemizde oldukça yeni bir tıp disiplini olan ve önümüzdeki yıllarda daha da yaygınlaşması beklenilen aile hekimliği uzmanlığının eğitiminde Balint çalışmalarına yer verilmesi elzem görünmektedir