Amaç Zeka geriliği ve YGB (Yaygın Gelişimsel Bozukluk) erken çocukluk döneminde başlayan yoğun bakım gerektirebilen ciddi gelişimsel rahatsızlıklardır. Zeka geriliği veya YGB olan çocuğa sahip olmanın, aileler için önemli bir ruhsal, fiziksel ve finansal yük getirdiği bilinmektedir. Bu yük ailenin umut, beklenti ve planlanlarını da değiştirmesini gerektirebilir. Bu çalışmada zeka geriliği veya YGB olan çocuğa sahip olan çiftlerin, tekrar çocuk sahibi olma düşüncesine nasıl baktıkları tartışılmıştır. Method Araştırmada Kocaeli devlet hastanesi çocuk psikiyatrisi polikliniğinden takip edilen 22 zeka geriliği veya YGB’li çocuğun anne ve/veya babaları ile klinik görüşme yapılmış ve tekrar çocuk sahibi olma kararına ilişkin düşünceleri sorulmuştur. Bulgular Yapılan klinik değerlendirmelerde görülmektedir ki, görüşülen toplam 26 anne ve babanın büyük çoğunluğu (%88) en azından uzun bir dönem tekrar çocuk sahibi olmayı planlamamaktadırlar. Tekrar çocuk sahibi olmayı planlamayan ebeveynler bu kararlarında rahatsızlığı olan çocuğa sahip olmanın önemli rol oynadığını bildirmektedirler. Ailelerin bildirimlarine göre mevcut çocuğa olan ruhsal, fiziksel ve finansal yatırımlar aileleri yeni bir çocuk kararından uzaklaştırmaktadır. Diğer yandan ebevenlerin bazıları için yeni bir bebekteki olası genetik risk de bu karara ilişkin önemli etkendir. Sonuç Aile bildirimlerine göre, YGB ve/veya zeka geriliği bulunan çocuğa sahip olmak çiftlerin tekrar çocuk sahibi olma kararını olumsuz etkileyebilmektedir. Bilinen tıbbi riskler dikkate alındığında bu vazgeçme veya erteleme kararı anlamlı görülebilir. Bunun yanında ailelerin sağlıklı çocuk yapma hakları dikkate alındığında ruh sağlığı çalışanlarınca ailelere bu zor/zorunlu kararlarında destek verilmesi gere