Kekemelik geniş tanımıyla konuşma akıcılığının kesintiye uğramasıdır. Kekemelik nedenleri tam olarak bilinmese de bir çok etmenin önemli rol aldığı düşünülmektedir.Kişilik yapısı, kalıtımsal nedenler ve çevresel etkenlerin kekemelik problemine neden olduğuyla ilgili tartışmalar devam etmektedir. Kekemelik probleminin ortaya çıkışı bireyin yakın çevresi olan anne, baba veya kardeşlerini de etkilemektedir.Ailelerle yapılan araştırmalar incelendiğinde; ebeveynlerin obsesif-kompulsif kişilik yapısında ve çocuklarına ağır disiplin uyguladıkları ,ailenin sorunla karşılaştığı ilk günden itibaren yaşadığı güçlükleri sorunu yaşayan kişiye olumsuz yönde yansıttıklar ve en çok ergenlik dönemindeki çocukları etkilediği belirlenmiştir. Kekeme ergenlerle yaptığımız çalışmada; ergenin sahip olduğu yeteneklerin farkına varması, hastalığıyla ilgili iç görü kazanması, başetme gücünü geliştirmesi ve öz güveninin desteklenmesi amaçlandı. Grupla görüşmeler; haftada bir saat olmak üzere 6 ay devam etti. Çalışmada konuşma te-rapisine yönelik nefes alma egzersizleri, klasik şartlandırma teknikleri, grup halinde oyun çalışmaları gibi destekleyici özel teknikler kullanıldı. İstemsiz hece tekrarı, kelime uzatma ve eşlik eden tikler nedeniyle polikliniğe baş vuran gruptaki 5 ergenin biri kız, dördü erkektir.Yaşları 17 ile 19 arasında değişmektedir. İkisi lise 3’ü de üniversite öğrencisidir. Tamamının çekirdek aile içinde yaşadığı ve en az iki kardeşe sahip olduğu belirlenmiştir. Ergenlerle ebeveynlerinin kendilerine yönelik tutumları, ebeveynlerle de çocuklarına yönelik tutumları konusunda görüşüldü.Her iki görüşme sonucunda ebeveynlerin aşırı koruyucu ve baskıcı tutum içerisinde oldukları gözlendi. Görüşme seanslarında: Birinci ayda anneleriyle iletişimi, ikinci ayda babalarıyla iletişimleri, üçüncü ayda her iki ebeveynleriyle iletişimleri, dördüncü ve beşinci ayda içe kapanıklıkta ebeveynlerinin rolü, kardeşleriyle iletişimi ve onlarla ilgili sıkıntıları, altıncı aydaki ilk iki görüşmede kendi kişilikleriyle sorun arasında nasıl bir bağ kurdukları, son iki görüşmede de grup görüşme sürecinde kazandıkları ve bundan sonra ne yapacakları tartışıldı. Ergenlerin ailelerinin tutumlarının farkına vardığı, bu tutumlarla nasıl baş edebileceğini anladığı, gerek kendi sorunlarıyla gerekse aileleriyle ilgili istedikleri takdirde hayatlarında değişiklik yapabilecekleri konusunda cesaretlendiği, konuşma bozukluklarının nedenleri konusunda farkındalıklarının arttığı, grupta, problemleriyle ilgili paylaşımlarda bulunulduğu, istemsiz hece tekrarlarında azalmaların olduğu gözlendi.